PROJEKCJE TO CHWASTY
Nie zadzwonił, to znaczy, że... No właśnie, co to znaczy?
Gdy nasz mózg odczuwa brak informacji, wypełnia tę pustkę, tworząc domysły lub uzupełniając luki danymi z wcześniejszych doświadczeń, schematów i wyobrażeń. Korzysta przy tym z mechanizmów, takich jak wyobraźnia i domyślność, projektując oczekiwania lub przypuszczenia, które pozwalają mu uzyskać spójny obraz sytuacji.
W praktyce oznacza to, że nasz mózg często:
- Używa domyślnych schematów – na podstawie poprzednich doświadczeń lub ogólnych wzorców buduje własną wersję rzeczywistości.
- Tworzy przypuszczenia i projekcje – przypisuje intencje lub emocje innym osobom, bazując na swoich własnych odczuciach i oczekiwaniach.
- Uzupełnia szczegóły wyobraźnią – wypełniając brakujące elementy własnymi fantazjami lub konstrukcjami myślowymi.
Te mechanizmy pomagają nam czuć się pewniej w sytuacjach niepewnych, ale mogą też prowadzić do błędnych wniosków, zniekształceń w postrzeganiu i nieporozumień, zwłaszcza w relacjach i komunikacji.
Projekcje w sensie psychologicznym to mechanizm obronny, w którym osoba przypisuje innym swoje własne myśli, emocje lub cechy, których nie akceptuje lub nie chce u siebie zauważyć. Na przykład, ktoś, kto odczuwa złość, ale nie chce się do tego przyznać, może zacząć uważać, że to inni są na niego źli – w ten sposób "projekcja" pozwala uniknąć konfrontacji z własnymi trudnymi uczuciami lub cechami.
Jak przeciwdziałać projekcjom?
- U SIEBIE - autorefleksją, uważnością, aktywnym słuchaniem, poznaniem swojej osobowości, rozwojem osobistym.
- U INNYCH - przede wszystkim informowaniem. Unikaniem pustki komunikacyjnej. Żeby nie zakładać, że coś jest "oczywiste", że ktoś coś "powinien" w odpowiedni sposób zrozumieć czy interpretować. Rozwiewać wątpliwości.
Tam, gdzie zostawimy pole niezasiane, wyrosną chwasty!
Ideowątek tak ważny, że na bank doczeka się rozwinięcia.
